As teorías aceptadas ata agora sobre o orixe do universo exploñen que nun princio só había substancias químicas, destas substancias xurdiron aminoácedos que deron lugar ás proteínas necesareas para crear as primeiras células vivas. Logo, tralo paso do tempo estas celulas comezaron a xuntarse e con esto formáronse as primeiras plantas e animais.
O que non estaba demostrado aínda era como aqueles aminoácedos conseguiron ensamblarse ás proteínas necesareas para por en marcha as primeiras células con vida.
Agora, cos avances que nos brinda a época na que vivimos, cremos atoparnos cerca dunha resposta con maior viabilidade. Os investigadores da Universidade de California do Norte, Richard Wolfenden e Charles Carter explican na súa tésis que moito antes de que as moléculas grandes entraran en escea, resultou primordial unha estreita relación entre as propiedades físicas dos aminoácedos, o código xenético e o pregamento de proteínas; e esta estreita relacion seguramente posibilitou a evolución dos ladrillos aos primeiros organismos. Unha das teorías que Carter expón: «Piense en el ARN como nun adaptador. Un extremo del adaptador transporta un aminoácido concreto. El otro extremo lee el mapa genético de ese aminoácido en el ARN mensajero. Cada sintetasa coincide con uno de los veinte aminoácidos con su propio adaptador de forma que la impronta genética en el ARN mensajero reproduzca fielmente la proteína correcta cada vez».
Os hachazgos destes dous investigadores implican que as relacions entre o ARN e as propiedades físicas dos aminoácedos resultaron imprescindibles no desenrolo da terra primitiva.
No hay comentarios:
Publicar un comentario